Constance, albo praktyki samotności

Constance, trzeci tom Kwintetu awiniońskiego, przedstawia dalsze losy bohaterów Livii. Blanford wyrusza z księciem Hassadem do Egiptu, by objąć posadę jego osobistego sekretarza; wkrótce spotyka tam odkomenderowanego na Bliski Wschód Sama, który nie kryje swej radości z udziału w wojnie. Wspólna wycieczka przyjaciół na pustynię kończy się tragicznym wypadkiem... Constance znajduje schronienie w Genewie, gdzie jej drogi nieoczekiwanie krzyżują się z "fikcyjnymi" bohaterami powieści Monsieur - Tobym, teraz w roli asa brytyjskiego kontrwywiadu, i Robem Sutcliffe'em, wciąż próbującym wydrzeć chorą żonę Pię z rąk psychiatrów. Za namową księcia Constance postanawia wrócić do Awinionu, jako przedstawicielka Czerwonego Krzyża w tzw. wolnej strefie, i zamieszkać w swej posiadłości Tu Duc. Na miejscu dowiaduje się, że Quatrefages, zmuszany przez gestapo torturami do wyjawienia cennych dla Hitlera informacji o mitycznych skarbach templariuszy, trafił do zakładu dla obłąkanych. Na scenie przelotnie pojawia się także Livia, która ku przerażeniu siostry, deklaruje swe bezgraniczne oddanie nazistowskiej ideologii. Durrell kreśli przejmujący obraz ujarzmionej Francji, która, tak jak cała Europa, pogrąża się w mrokach hitlerowskiej okupacji. Jej symbolem jest w powieści złowroga postać cynicznego generała von Esslina, komendanta garnizonu wojskowego w Awinionie, wspierającego kolaborancki rząd Vichy.