Conan i bogowie gór

Jeszcze raz powietrze rozdarł przenikliwy, wyzywający ryk. Zanim wybrzmiały echa, potwór zaszarżował. Jak ciężko obładowany statek przez wzburzone fale, przedzierał się przez gąszcz, przewracał i tratował grzyby. Głowę trzymał nisko, prąc naprzód pyskiem jak galera dziobem. Valeria stała bez ruchu. Bestia weszła pomiędzy nich. W tym momencie Conan wyskoczył jak kamień z procy. Chwycił się górnego rogu i przerzucił ciało wysoko nad pyskiem bestii, mierząc w jej szyję...