Co ja tu robię?

Po przedwczesnej śmierci Chatwina wydano zbiór jego pism, który obecnie ukazuje się w polskim przekładzie. To książka niezwykła: pisane w drodze fragmenty, szkice, opowieści. Chatwin zaciera granice między literaturą faktu a beletrystyką: nad wierność faktografii często przedkłada nieokiełznaną wyobraźnię. Pożywką dla prozy Chatwina stały się liczne podróże, lektury, spotkania z ludźmi. Z tego materiału autor buduje obraz świata: nie fotograficzne odwzorowanie rzeczywistości, raczej impresje utkane z zadziwienia rzeczywistością. Ludzi spotykał ciekawych, dość wymienić Andre Malroux, Nadieżdę Mandelsztam, Madelaine Vionnet. Miejsca odwiedzał niezwykłe: peruwiańską pampę, wyspę Chiloe, tybetańską gompę. Był obecny na planie filmu Wernera Herzoga, na chwilę wszedł w codzienność Rodziny Lymana, towarzyszył Indirze Ghandi. Wszystko to ubrał w krystaliczną prozę, miejscami chłodną i aluzyjną, gdzie indziej żarliwą i liryczną.