Cień na piasku

Wyobraź sobie, że pewnego dnia budzisz się w jakimś parku, zziębnięty i poobijany. Nie masz pojęcia, jak się nazywasz, w jakim jesteś mieście ani jak się tam znalazłeś. Ale nie wiesz jeszcze najgorszego. Że już za chwilę zaczną się tobą interesować tajemnicze organizacje, policja i służby specjalne. A przede wszystkim świat przestępczy – od drobnych rzezimieszków, przez czyścicieli kamienic, aż po mafię. Co jest w tobie takiego, że przestępcy są w stanie szybko i bez wahania wtajemniczyć cię w swoje ciemne sprawy?
A czy ja mam dokąd wracać? – pomyślał nagle.
Nie wiedział tego. Może też był jak umarły. Jego ubrania wyrzucono albo oddano biednym, dokumenty spalono. Może został już tylko na kilku czarno-białych fotografiach? A może właśnie minął swój grób, symboliczny. Tę jedyną pociechę dla żyjących…
(fragment powieści)
Krzysztof Beśka urodził się 2 kwietnia 1972 roku w Mrągowie. Prozaik, dziennikarz, autor tekstów piosenek i słuchowisk radiowych. Jego dwie pierwsze powieści, Wrzawę (2004) i Bumerang (2007), zaliczono do nurtu polskiej prozy, która w krzywym zwierciadle ukazują nową, wolnorynkową rzeczywistość. Fabrykę frajerów (2009), wspomnienia z Liceum Wojskowego, nagrodzono Wawrzynem – Literacką Nagrodą Warmii i Mazur oraz Wawrzynem Czytelników. Autor trylogii kryminalnej, której akcja osadzona jest w XIX-wiecznej Łodzi: Trzeci brzeg Styksu (2012), Pozdrowienia z Londynu (2013) i Dolina popiołów (2015), a także rozgrywających się na Warmii i Mazurach powieści sensacyjnych Ornat z krwi (2013), Krypta Hindenburga (2015) i Konstelacja zbrodni (2017). Od 1998 roku mieszka w Warszawie, w której umieścił akcję współczesnego kryminału Wieczorny seans (2012), a także cyklu, na który składają się powieści Autoportret z samowarem (2015), Rikszą do nieba (2016) i Spowiedź w fotoplastikonie (2017). Członek Stowarzyszenia Pisarzy Polskich.

Opinie