Choroba jako metafora

Dwa błyskotliwe eseje Susan Sontag mówią o społecznym wymiarze choroby, przedstawiają nasz sposób myślenia o chorobach i osobach nimi dotkniętych. Autorka dokonuje przeglądu obrazów gruźlicy, raka, schizofrenii i AIDS w literaturze, filmie, medycynie, psychoanalizie, polityce i socjologii, wskazując na ukryte w nich wartościowanie oraz ideologiczny fałsz. Głośny i kontrowersyjny esej o AIDS przedstawia ewolucję społecznej świadomości epidemii. Staraniom polityków i lekarzy, mającym na celu stworzenie statycznego obrazu choroby przeciwstawia jej wciąż zmieniające się oblicze.