Cezar Borgia

Cesar Borgia (1475-1507), syn papieża, kardynał, kapitan generalny Kościoła, był dla Machiavellego wcieleniem idealnego księcia Renesansu. Jednak poza rozważnymi decyzjami politycznymi jego życie kipiało od ekscesów: cielesnych rozkoszy w sercu Watykanu, bezmyślnego wykorzystywania poddanych, sojuszów opłacanych ciałem siostry Lukrecji i wyrachowanych morderstw, również własnych krewnych i bliskich. Po śmierci swego ojca i protektora został porzucony przez dawnych sojuszników i ścigany przez wrogów, zginął podczas walk w Hiszpanii. Miał 32 lata.

Barwna opowieść francuskiego historyka o życiu księcia Valentinois stawia nam przed oczami Rzym epoki Borgiów, miasto rozpustne i wyuzdane, w którym książęta Kościoła oddają się zbytkowi i wszelkiej nieprawości, a z Tybru wyławia się zwłoki tych, którzy usiłowali im w tym przeszkodzić.