Cel Tirpitz

Tirpitz był dumą marynarki wojennej Adolfa Hitlera, wraz z bliźniaczym Bismarckiem największym okrętem w historii Kriegsmarine. Dla Churchilla był „bestią”, nieustannym zagrożeniem dla brytyjskich szlaków zaopatrzeniowych i arktycznych konwojów, samą swoją obecnością w norweskich fiordach wiążąc na północy dużą część Royal Navy. Jego załoga wierzyła, że pancernik jest nie do pokonania, że wytrzyma uderzenie każdej torpedy i bomby.

Tirpitz nieprzerwanie niepokoił brytyjskich strategów. Zatrważająca perspektywa, że mógłby mieć bazę na atlantyckim wybrzeżu Francji, doprowadziła do brawurowego ataku komandosów na port Saint-Nazaire. Nieustannie zastanawiano się, jak posłać pancernik na dno. Od początku Tirpitz był celem ciężkich nalotów, ale bomby i torpedy były nieskuteczne. Brak efektów zmuszał do opracowywania planów z użyciem broni niekonwencjonalnej: „żywych torped” i miniaturowych okrętów podwodnych. Śmiałe ataki okupione dużymi stratami unieruchomiły Tirpitza, ale tylko tymczasowo.

Dopiero lancastery (m.in. słynnego 617. Dywizjonu „Dambusters”) podpułkownika Jamesa „Williego” Taita, w serii nalotów, które do granic sprawdzały ludzką wytrzymałość, umiejętności i odwagę, doprowadziły do zatopienia okrętu.

Barwna, wnikliwa, pełna dramatycznych losów i zdarzeń książka Cel Tirpitz należy do opowieści wojennych najwyższego lotu.