Brutus, czyli o sławnych mówcach

Dialog powstał w ostatnich latach życia Cycerona. Z dzieła przebija żal, że po zakończeniu wojny domowej sztuka wymowy utraciła wpływ na życie polityczne, zawarta jest w nim także literacka polemika autora z młodszymi oratorami (attycystami) kwestionującymi jego pozycję jako najwybitniejszego mówcy.

Swoje opinie na temat stanu rzymskiej sztuki wymowy autor wplótł w przedstawienie jej historii. Wymienił w dialogu niemal 300 mówców. Dzięki starannie przemyślanej i kunsztownej formie, która jednocześnie pozwoliła zawrzeć wiele informacji zarówno biograficznych, jak i dotyczących samej sztuki oratorskiej, dialog jest nie tylko świetną próbką rzymskiej retoryki, ale także jednym z najwybitniejszych przykładów antycznej krytyki literackiej.