Bora Ćosić

Jeden z najwybitniejszych współczesnych pisarzy serbskich, urodził się w 1932 r. w Zagrzebiu, w kupieckiej rodzinie Lazara Ćosicia. Od 1937 r. przez pięćdziesiąt pięć lat mieszkał wraz z rodziną w Belgradzie. Podczas wojny, w 1992 r., opuścił stolicę Jugosławii, przez Rovinj dotarł do Berlina i tam się osiedlił.

Opublikował ponad trzydzieści książek: powieści, tomów opowiadań i esejów; zajmował się teatrem, filmem, tłumaczeniem i - zbieraniem okruchów cywilizacji europejskiej. Sam łączy to z dawną rodzinną praktyką posiadania sklepów z towarem mieszanym, a pomieścił owe okruchy w swoich książkach "quasi-eseistycznych" (Sodoma i Gomora, 1963; Sardžaj, 1968; Mixed-media, 1970).

Znany jest przede wszystkim jako prozaik, autor książek z "cyklu rodzinnego" (Priče o zanatima, 1966; Rola mojej rodziny w światowej rewolucji, 1969; Tutori, 1978; Bel tempo, 1982). Rola mojej rodziny... przyniosła pisarzowi największy sukces, a wielka powieść Tutorzy miano "Rabelais'go z Bałkanów".

Podczas wojny serbsko-chorwackiej Bora Ćosić napisał Dnevnik apatrida (1993), ważną książkę antywojenną. W 1991 r. wydał w Sarajewie powieść Rasulo (Rozpad), której niemal cały nakład spłonął podczas wojny serbsko-bośniackiej. W 1998 r. ukazały się w Belgradzie Nowe dzieła Bory Ćosicia w sześciu tomach (m.in. powieści Barokno okno, Privatna praksa, Starost u Berlinu), a w 2000 r., w Splicie, powieść Carinska deklaracija, nakładem zasłużonego wydawnictwa Feral Tribune. Bora Ćosić pisuje także do słynnego opozycyjnego tygodnika "Feral Tribune". Ćosić wielokrotnie krytycznie wypowiadał się na temat reżimu Miloszevicia.

O swojej sytuacji pisarza-emigranta pisał: "Jestem pariasem z Bałkanów, nie mieszczącym się jeszcze w tym półeuropejskim towarzystwie, ponieważ charakteryzuje mnie niepraktyczność i brak biegłości w czymkolwiek, nie zaś bycie wyzyskiwanym, jak w przypadku niegdysiejszego proletariatu".