Białe stokrotki

Agata, w swoich wierszach, każdego z czytelników oprowadza po jego życiu - pozwala przejrzeć się w lustrze. Z dziewczęcą czułością skłania do refleksji, która czasem potrafi nieźle uderzyć. Tutaj każdy wers (także ten o wychodzeniu z siebie pod pościelą, leżeniu na trawie, wycieraniu, zamiataniu, praniu i robieniu kawy) jest drogowskazem. Cóż można napisać więcej... Miejmy odwagę wschodzącego słońca i niech nas pociągnie ten pociąg opowieści...