Bertrand Russell

Wybitny angielski matematyk i logik, filozof i eseista, laureat Nagrody Nobla 1950. Urodził się w arystokratycznej rodzinie, dziedzicząc tytuł hrabiowski, którego jednak nigdy nie używał. Wcześnie osierocony, dzieciństwo spędził u swojej babki, wdowy po lordzie Johnie Russellu, liberalnym premierze w rządzie królowej Wiktorii. Ukończył studia w Cambridge, gdzie później wykładał. Poznał tam Wittgensteina, który studiował pod jego kierunkiem.

Pierwsza książka Russella, dotycząca zagadnień społeczno-politycznych, była owocem podróży do Niemiec w 1895 roku. W głównych dziełach z zakresu matematyki, zwłaszcza napisanych wspólnie z Whiteheadem trzytomowych Principia Mathematica (1913), udowadniał, że matematyka jest kontynuacją logiki.

Do najważniejszych dzieł filozoficznych należy Human Knowledge (1948, Wiedza ludzka). W czasie I wojny uczestniczył w ruchu pacyfistycznym, za co w 1918 roku trafił na sześć miesięcy do więzienia. W 1920 odwiedził Rosję, po czym w jednej z książek przeprowadził surową krytykę bolszewizmu; rok później pojechał do Chin. Przez kilka lat prowadził wzbudzającą wiele kontrowersji eksperymentalną szkołę. W czasach swojego pobytu w Stanach Zjednoczonych stracił posadę wykładowcy w jednej z nowojorskich uczelni, oskarżony o szerzenie niemoralnych pogladów na sprawy małżeńskie i życia seksualnego. Jego niezwykle popularna synteza History of Western Philosophy (1945, Historia zachodniej filozofii) okazała się także wielkim sukcesem finansowym. Po wojnie wrócił do Anglii. Był jednym z inicjatorów i przewodniczącym międzynarodowego trybunału, badającego zbrodnie wojenne w Wietnamie. Zostawił po sobie spuściznę dzieł zarówno specjalistycznych, jak i popularyzatorskich, z dziedziny matematyki, logiki, filozofii,
socjologii, polityki, pedagogiki.