Azyl. Opowieść o Żydach ukrywanych w warszawskim ZOO

We wrześniu 1939 roku ZOO, położone blisko stanowiska jednej z baterii artylerii obrony przeciwlotniczej Warszawy, zostało silnie zbombardowane. Wiele zwierząt zginęło pod ostrzałem lub zostało zastrzelonych po wydostaniu się na ulice Warszawy. Te najcenniejsze zostały wywiezione do Trzeciej Rzeszy. Opustoszałe pomieszczenia Jan Żabiński, dyrektor ogrodu, wraz z żoną Antoniną wykorzystywali ukrywając Żydów uciekających z terenów warszawskiego getta. Wielu z nich Żabiński osobiście wyprowadził z getta, po którym miał prawo poruszać się pod pozorem poszukiwania odpadów do karmienia świń, hodowanych wówczas na terenie ogrodu. W ciągu trzech lat przez ZOO przeszły setki uciekinierów, niektórzy z nich mieszkali w piwnicy willi Żabińskich, znajdującej się na terenie ogrodu. Tę działalność dra Żabińskiego i jego żony instytut Yad Vashem uhonorował, nadając obojgu w 1968 tytuł Sprawiedliwy wśród Narodów Świata.