Autonauci z kosmostrady

Wiosną 1982 roku Julio Cortázar i jego żona Carol Dunlop wyruszyli samochodem w podróż z Paryża do Marsylii francuską Autostradą Południową. Spędzili na niej ponad miesiąc. Potraktowali ją niemal jak szaszłyk: podzielili na króciutkie odcinki i pokonywali po kawałeczku, jadąc od parkingu do parkingu, "licząc po dwa dziennie i śpiąc zawsze i bez wyjątku na drugim z nich". Tak brzmiała jedna z reguł GRY, w którą bawili się Wilk (Julio) i Niedźwiedzica (Carol) i do której zaprosili również Czytelnika. Efektem tej "ekspedycji", o której jej członkowie opowiadają chwilami ze śmiertelną, "naukową" powagą, momentami lirycznie, a najczęściej z żartobliwym przymrużeniem oka, jest książka, która - w dosłownym znaczeniu tego słowa - składa się z opisów, zdjęć, rysunków, notatek, listów, mapek, fotokopii biletów i innych pamiątek z podróży, w której Cortázar odsłania przed Czytelnikiem swoją prywatność.