Autobiografia duchowa

Trzy teksty prezentowane w tym tomie powstały na początku lat czterdziestych minionego wieku na emigracji w Ameryce i w większości zostały opublikowane dopiero u schyłku stulecia, niemal pięćdziesiąt lat po śmierci pisarza. Uchodzą za klucz, pomocny do poznania życia Hermanna Brocha i zrozumienia jego dzieła. Autor poddaje siebie psychoanalitycznej wiwisekcji, tropiąc duchowe mechanizmy swych kompleksów, aspiracji i związków uczuciowych. Miłość, miraże szczęścia i spełnienia to temat, który nurtuje go nieustannie. Tłem, a po części i przedmiotem autobiograficznych rozważań Brocha, jest dwudziestowieczny kryzys cywilizacyjny, znany już z Lunatyków rozpad wartości stawiający pod znakiem zapytania to wszystko, co obowiązywało dotychczas. Istotnym składnikiem książki jest komentarz Paula Michaela Lűtzelera, wydawcy dzieł Brocha i jego biografa.