Artur Rimbaud

Francuski poeta, wybitny przedstawiciel symbolizmu.

Nastoletni geniusz, wszystkie utwory napisał między 15 a 21 rokiem życia. Zarówno w twórczości poetyckiej jak i życiu osobistym buntował się przeciwko społecznym konwenansom i mieszczańskiej moralności. Łączył go namiętny, burzliwy, homoseksualny związek z Paulem Varlaine'em. To dla niego Varlaine porzucił rodzinę. Związek skończył się w lipcu 1873 w Brukseli, gdy po jednej z awantur Verlaine postrzelił Rimbauda i został aresztowany. Około 1875 roku Rimbaud zarzucił pisanie by prowadzić życie awanturnika. Handlował bronią, wędrował po Afryce, służył w armii holenderskiej, z której zdezerterował. Zmarł w wieku zaledwie 37 lat, na skutek choroby nowotworowej, przez którą wcześniej amputowano mu nogę.

Wiersze Rimbauda, powstałe jako reakcja na twórczość romantyków i parnasistów, zawierają się w dwóch najważniejszych zbiorach: Sezon w piekle (1873) i Iluminacje (1874).

Poezja Rimbauda inspirowała wszystkie najważniejsze nurty literackie w Europie, rozwijające się po 1885 roku. Sam poeta szybko stał się legendą, jego życie było symbolem nieustannego buntu. Uważa się go za duchowego ojca dekadentów. Jego twórczość często atakowana była jako bluźniercza i antychrześcijańska.