Antropologia wierszem

Rozprawa o języku poetyckim Ewy Lipskiej składa się z czterech zasadniczych rozdziałów. Pierwszą część stanowi komentarz do kontekstu historycznoliterackiego, w który wpisywały się kolejne książki Lipskiej. Rozważania nad dającymi się wskazać zmianami na gruncie poetyki, ale także tematyki tekstów, wiążą się w tej części z komentarzem do najważniejszych motywów oraz pojęć.

Drugi rozdział dotyczy współczesnego znaczenia terminu język poetycki. Wyprowadzone w nawiązaniu do kilku raptem koncepcji rozumienie specyfiki języka w poezji wyznacza dalszy porządek analiz w niniejszej rozprawie. Postawienie tezy, według której specjalna metaforyka stanowi (obok wiersza) dominantę języka poetyckiego Ewy Lipskiej, zapowiada trzecia część rozprawy – omówienie koncepcji metafory. Wyróżnienie ujęcia statycznego i dynamicznego metafory pozwala w dalszej części na właściwą analizę tekstów Lipskiej i wnioskowanie o ich specjalnym języku poetyckim.

Czwarty rozdział pracy jest dwudzielny: w pierwszej jego części następuje opis elementów metaforyki w ujęciu statycznym, w drugiej natomiast opis ujęcia dynamicznego. Poszczególne rozdziały rozprawy pozostają względem siebie w stosunku wynikowym, wyprowadzanie koncepcji opisu języka poetyckiego jest jednak symultaniczne względem refleksji ogólniejszej, dotyczącej ideowej przestrzeni poezji Lipskiej.