Antoni Marianowicz

Urodził się w rodzinie żydowskiej. Maturę zdał na tajnych kompletach w getcie, tam też studiował prawo. W 1942 roku w Zakładach Zaopatrywania Dzielnicy Żydowskiej wystawiono debiut Marianowicza - szopkę "Żarty na karty". Po ucieczce z getta Marianowicz ukrywał się w Wołominie. Swoje okupacyjne wspomnienia opisał w książce "Życie surowo wzbronione".

W 1945 roku Marianowicz podjął współpracę ze "Szpilkami", w latach 1949-1955 był zastępcą redaktora naczelnego tego pisma. Marianowicz pisał teksty dla kabaretów, m.in. dla Teatru Syrena, kabaretu radiowego Jeremiego Przybory "Eterek".

W latach 60. w "Kurierze Polskim" ukazywały się jego felietony, współpracował przy telewizyjnym "Wielokropku", tłumaczył musicale (np. "Skrzypek na dachu")i książki m.in. "Alicję w krainie czarów" Lewisa Carolla.

Czynnie działał m.in. w Związku Literatów Polskich, a po rozwiązaniu ZLP przez władze PRL w Stowarzyszeniu Pisarzy Polskich. Redagował książki, w tym często wznawianą antologię angielskiej poezji niepoważnej "Księga nonsensu". Od 1996 był przewodniczącym Zarządu Stowarzyszenia Autorów ZAiKS.