Adolf Rudnicki

Prozaik, eseista. Ukończył szkołę handlową i pracował jako urzędnik bankowy.

Debiutował w 1932 roku powieścią "Szczury". W 1939 wzięty do niewoli niemieckiej, po ucieczce przebywał (1940-1941) we Lwowie a następnie w Warszawie. Brał udział w podziemnym życiu kulturalnym, uczestniczył w powstaniu warszawskim. Po wojnie w Łodzi był współpracownikiem tygodnika "Kuźnica", a później w Warszawie tygodnika "Świat".

Cała twórczość pisarza, począwszy od utworów przedwojennych, poprzez opowiadania o tematyce okupacyjno-martyrologicznej aż po prozę eseistyczno-wspomnieniową ostatniego okresu życia, jest w znacznej części autobiograficznym zapisem. Literackim spożytkowaniem własnych przeży i doświadczeń życiowych.