Adam Zagajewski

Filozof, publicysta, poeta, prozaik, tłumacz, od kilku lat przebywający we Francji.

Szybko stał się czołowym poetą swojego pokolenia - "pokolenia '68". W latach siedemdziesiątych związany z niezależnym ruchem literackim - "Nową Falą". Członek Zeszytów Literackich.

Poza Światem nie przedstawionym (1974), który przyniósł mu (i Kornhauserowi) rozgłos, opublikował tomy wierszy: Komunikat (1972), Sklepy mięsne (1975), List (1978), Oda do wielości (1982), Jechać do Lwowa (1985), powieści: Ciepło, zimno (1975) Cienka kreska (1983), szkice: Drugi oddech (1978), Solidarność i samotność (1986).

W wierszach Zagajewskiego dopatrzyć się można czegoś w rodzaju ucieczki od poezji. Sam tytuł pierwszego tomu - Komunikat - mówi sam za siebie. Istotnie panuje tu ton komunikatu, ton sprawozdawczo-rejestracyjny.
W esejach z kolei rozmyślania na tematy literackie i kulturalne łączą się z rozważaniami politycznymi. Jest to realizacja pokoleniowego postulatu mówienia prawdy o otaczającej rzeczywistości społecznej i obnażania fałszu języka oficjalnego.

Sprawozdanie jest smutne. Świat jest zły, paskudny, niesprawiedliwy. Podłość osobista i społeczna, wojny i krzywdy. W wierszach rzuca się w oczy programowa niezgodność składni z wersyfikacją, stąd częste przerzutnie. To jeden ze sposobów na okłamanie języka.

Z czasem Zagajewski próbuje form dłuższych, poematowatych, tworząc całe strumienie słów. Jest to poezja sarkastyczna, szydercza.

Zagajewski jest bardziej eseistą niż powieściopisarzem i widać to w jego prozie, w której liczy się przede wszystkim przesłanie intelektualne. Ciepło i zimno to powieść edukacyjna, ale i przewrotna.

W esejach z kolei rozmyślania na tematy literackie i kulturalne łączą się z rozważaniami politycznymi.