70. rocznica śmierci Stanisława Ignacego Witkiewicza
Witkacy – malarz
Witkacy w latach 1905-1910 studiował malarstwo w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych pod kierunkiem Józefa Mehoffera. W 1908 odbył podróż studyjną do Paryża. Podczas drugiego pobytu we Francji w 1911 gościł u Władysława Ślewińskiego w Doëlan w Bretanii. Zachwyciło go malarstwo Paula Gauguina oraz doświadczenia wczesnego kubizmu. W 1913 odbyła się pierwsza indywidualna wystawa artysty w krakowskim Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych.
Swe obrazy prezentował w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie (1907, 1912, 1929-31), Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie (1908, 1913, 1914, 1919, 1932), we Lwowie (1924, 1929, 1930) i Toruniu (1924), w warszawskim Salonie Garlińskiego (1924, 1925) i poznańskim Salonie Wielkopolskiego Związku Polskich Artystów Plastyków (1929). Brał udział w wystawach polskiej sztuki w Petersburgu (1918) i Paryżu (Galerie du Musée Crillon, 1922; Salon Jesienny, 1928). Indywidualne wystawy artysty miały miejsce w krakowskim Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych w 1919 (wspólnie z Tymonem Niesiołowskim i Augustem Zamoyskim), warszawskim Salonie Garlińskiego w 1924 (wspólnie z Rafałem Malczewskim) i 1925 (wspólnie z Tymonem Niesiołowskim) oraz toruńskim Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych w 1924. W 1930 twórca pokazał swe malarstwo w paryskiej Galerie Zak.