6. W poszukiwaniu straconego czasu - Marcel Proust

Dzieło Prousta to jedno z najbardziej monumentalnych zamierzeń, jakie zna historia powieści. Pierwszy tom cyklu, „W stronę Swanna”, nie znalazł wydawcy, ukazał się w 1913 roku nakładem własnym autora i przeszedł niemal bez echa. Drugi, „W cieniu zakwitających dziewcząt”, w 1919 wywołał już entuzjazm i wyróżniony został Nagrodą Goncourtów.
Kolejne powstawały w heroicznych wręcz zmaganiach pisarza, odosobnionego niemal całkowicie w swym apartamencie na bulwarze Hausmanna, z postępującą chorobą. Tylko jeszcze dwa tomy ukazały się za jego życia: „Strona Guermantes” i „Sodoma i Gomora” (oba w 1921). Tomy pozostałe (z których ostatni kończył pisarz znajdując się już w stanie agonalnym) ukazywały się już po śmierci autora: „Uwięziona” w 1923, „Nie ma Albertyny”- 1925 i „Czas odnaleziony” - 1927.
Dzieło Prousta jest jednym z najważniejszych i najbardziej doniosłych dokonań artystycznych w literaturze XX wieku.