Lata powojenne

Tuż po wojnie Szczepański był przewodnikiem po Zamku Królewskim na Wawelu, później redaktorem w "Tygodniku Powszechnym" (w latach 1947-1953 był członkiem redakcji) i Państwowym Wydawnictwie Muzycznym w Krakowie, a także kierownikiem Literackim Teatru Groteska. Całość "Dziennika" Jana Józefa Szczepańskiego obejmuje lata 1945-2002 - od wyjścia autora z AK-owskiej partyzantki po ostatnie zapiski ze szpitala, gdzie zmarł.
"Wiek XX to w literaturze polskiej wiek wielkich dzienników - Gombrowicza, Dąbrowskiej, Nałkowskiej, Herlinga-Grudzińskiego. Nieznany dotąd dziennik Jana Józefa Szczepańskiego staje teraz w ich rzędzie. Wyraziste, mocne i świetne pisarsko świadectwo obejmuje całe powojenne półwiecze" - pisze o książce Tomasz Fiałkowski, krytyk literacki, redaktor "Tygodnika Powszechnego".
W zapiskach autora "Ikara" i "Wyspy" znajdziemy i teksty stricte dziennikowe dotyczące życia prywatnego, autoanalizy, życia rodzinnego, opisy środowiska literackiego, podróży, spotkań z ludźmi, jak i poruszający obraz życia PRL-u.