W sobotę w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku odbyła się premiera sztuki o pierwszym przywódcy Solidarności „Wałęsa. Historia wesoła, a ogromnie przez to smutna”. Jej autorem jest kierownik literacki gdańskiej sceny, 26-letni Paweł Demirski.
– To historia o Lechu Wałęsie i Solidarności, a poprzez nią pokazanie, że podobnie jak 25 lat temu, dziś także trzeba stawiać opór władzy i mimo odzyskania wolności potrzebne są prawdziwe związki zawodowe walczące o godne warunki pracy – powiedział Demirski.
Dodał, że Wałęsa w jego sztuce jest bohaterem, który przez lata ulegał nieustannie różnym presjom i umiejętnie rozwiązywał napotykane problemy.
– Boli mnie, że piękne rzeczy z naszej przeszłości są później zatupywane przez małych ludzi. Solidarność była piękną rzeczą, bezprecedensową w skali świata. Tymczasem na upadku jej etosu zważyły jakieś małe, niemądre decyzje. Takie, które podejmuje się przy śniadaniu albo po pijaku – uważa Demirski.
Akcja sztuki Wałęsa. Historia wesoła, a ogromnie przez to Smutna trwa od historycznego strajku w Stoczni Gdańskiej w sierpniu 1980 roku do początku obrad Okrągłego Stołu w 1989 roku. Przywódcę Solidarności zagrał Arkadiusz Brykalski.
– Bardzo dobrze, że coś takiego powstaje, że próbujemy określić nasze pozycje, nasze zachowania. Dziękuje aktorom i tym , którzy ten pomysł realizują. Muszę powiedzieć z bolszewicką szczerością; to jest bardzo dalekie od moich postaw, od tego o co walczyliśmy, po co walczyliśmy i jak my to wszystko widzieliśmy – powiedział po spektaklu Lech Wałęsa.
Paweł Demirski jest autorem kilku tekstów dramatycznych: Nieprzytomnie, Skurwysyny, Padnij i From Poland with love. Współpracuje z Teatrem Rozmaitości w Warszawie. W gdańskim teatrze Demirski jest autorem i opiekunem dramaturgicznym projektu Szybki Projekt Miejski (STM). Spektakle STM wykorzystują dokumentalną metodę teatralną Verbatim, stworzoną w Royal Court Theatre w Londynie.
Reżyserem gdańskiego przedstawienia jest 29-letni Michał Zadara, absolwent Wydział Reżyserii Krakowskiej PWST. Reżyserował m.in. „Ziemię jałową” wg T.S. Eliota (2000) w Collective Unconscious w Nowym Jorku oraz „Księdza Marka” Juliusza Słowackiego (2005) w Starym Teatrze w Krakowie.