Nadzieja czerwona jak śnieg

Tego powstania nie przegramy!

Jest styczeń 1863 i polscy buntownicy znów rzucają się do desperackiej walki. Na zasypanych śniegiem wzgórzach i polach, pośród zamarzniętych lasów, pod sztandarem z Orłem, Pogonią i Archaniołem walczą z sołdatami Imperium. Ale pośród bitew i pościgów na udręczonej ziemi wykwitają turbulencje rzeczywistości – strzępy świata o odmienionej fizyce i źródła potężnego mutatio. Rodzą się odmieńcy. Wyklęci przez kościoły wszystkich religii, ścigani przez służby najpotężniejszych mocarstw, pogardzani i znienawidzeni przez tłum, są też obdarzeni nieomal boską mocą. Dlatego tajni komendanci powstańczego rządu zrobią wszystko, żeby ich pozyskać i wraz z innymi straceńcami poprowadzić na bój, na krwawy.

Odtąd nic już nie będzie takie samo.

Pod Miechowem, pod Małogoszczą i Iłżą odmieńcy będą zabijać i ginąć ramię w ramię z powstańcami.

Poniosą przyszłość na ostrzach bagnetów i kos.

Ale będą mieli jeszcze coś.

Przemożną moc mutatio, która zmieni wszystko.

Więc gotuj broń i kulę bij głęboko,

O ojców grób bagnetu poostrz stal,

Na odgłos trąb twój sztuciec bierz na oko,

Hej, baczność! cel! i w łeb lub serce pal!