Kidusz ha-szem

Powieść o tragicznych losach Żydów na Kresach Wschodnich w czasie buntu Chmielnickiego. Kozacy ogniem i mieczem wymordowali trzy czwarte Żydów osiadłych na tamtych terenach. W wojnie toczonej przeciwko władzy polskiej Kozacy częstokroć oszukiwali Polaków walczących razem z Żydami. Przyczynili się między innymi do tego, że Polacy, uwierzywszy im na słowo, że ich nie tkną i tylko odbiorą Żydom mienie, otworzyli bramy twierdzy. Kozacy, wpadłszy do niej, zabili wszystkich Żydów razem z Polakami. Była to prawdziwa rzeź. Szalom Asz opisuje ją, jakby przeczuwał nadejście Holocaustu. Znajduje to wyraz w słowach rabina do oblężonych w twierdzy Żydów, którzy bronili się zażarcie przed atakami kozackiej hordy. Rabin, w synagodze, jest przekonany, że walka jest daremna, że trzeba pójść na spotkanie śmierci z wiarą w Boga, dla uświęcenia jego imienia należy ponieść męczeńską śmierć. Kidusz ha-szem znaczy uświęcenie imienia Pana przez męczeńską śmierć. Niestety, przeczucie zagłady znalazło swoje potwierdzenie w czasie
drugiej wojny światowej. Szalom Asz potwierdził w tej powieści swój głęboki nierozerwalny związek z żydowskim narodem. Z jego tragicznym losem i z jego ostatecznym triumfem w odbudowaniu niepodległego państwa na starej ziemi Izraela.