Inne historie

Duch opowieści nie opuszcza Pawła Huelle nawet wówczas, gdy sięga on po formę felietonu, czy eseju. Inne historie, złożone w dużej mierze z tekstów pisanych dla Gazety Wyborczej, to zbiór opowieści, z których niejedną rozwinąć by można do formatu powieści. W tej książce fabulacje zdarzają się nie mieć końca. Zawsze pozostaje coś jeszcze do opowiedzenia - jakaś kolejna , następna, inna już historia. Punktem wyjścia do niej może być wszystko: stara fotografia, kilka lakonicznych zdań kronikarskiego zapisu, mapa, czy nawet - jak w powieści o pannie Magdalenie - " inwentarz mienia domowego własną ręką pisany ". Huelle bez trudu przeistacza się w opowiadające medium, które dzięki tym nikłym śladom dociera do przeszłości, odsłania dawne zdarzenia, rekonstruuje splątane fabuły ludzkich losów, farsy i dramaty życia, wskrzesza wygasłe uczucia. Ile w tych opowieściach prawdy, ile zmyślenia - wie tylko ten, który opowiada. Czy pan Hakagawa jest równie realny jak Kawafis niecierpliwie oczekujący w kawiarni kochanka?
A tajemnicy pastor P. - czy rzeczywiście korespondował z Tomaszem Mannem? Fabulacje Innych historii stają się niekiedy jawnymi konfabulacjami i odnieść można wrażenie, że Huelle ulega tej skłonności nawet wówczas, gdy opowiada, co zobaczył i czego sam doświadczył w Pradze, w Petersburgu, czy Dublinie. W życiu codziennym z kimś takim trudno byłoby wytrzymać. W literaturze - inaczej. W literaturze zmyślenie bywa cnotą.