Marcysia śpi pod bramą bezpieki (Emilia Malessa)
Emilia Malessa "Marcysia", grudzień 1944 r. (zbiory Komisji Historii Kobiet w Walce o Niepodległość, teczka personalna E. Malessy, sygn. II-M-2) / Wydawnictwo Fronda W 1939 roku Emilia Malessa miała zorganizować pod Lubartowem lotny punkt dożywiania polskich żołnierzy. Została kierowcą w pomocniczej służbie przy 19 Dywizji Piechoty, stamtąd została wciągnięta do Służby Zwycięstwu Polski i złożyła przysięgę przed pułkownikiem Roweckim. Przydzielono ją do działu łączności: zajmowała się najpierw szyframi, a następnie łącznością z zagranicą.
W ostatni dzień października 1945 wieczorem do jej drzwi zapukało UB. Marcysia od tygodni spodziewała się tego nalotu, chciała sobie dać spokój z konspiracją, nie widziała sensu prowadzenia działalności podziemnej w nowej rzeczywistości. Miała plan: chciała wyjechać do Włoch, znów zacząć żyć. Dostała zwolnienie z organizacji, musiała tylko wysłać ostatniego kuriera, zdać komórkę i kontakty swojemu następcy. Nie zdążyła, zabrakło raptem pięciu dni.