Anna Łajming

Trudno sklasyfikować twórczość Anny Łajming z domu Trzebiatowskiej (ur. w Przynuszewie k. Chojnic w 1904), przedwojennej drobnej urzędniczki o nikłym oficjalnym wykształceniu, z rejonu Kaszubów południowych, po wojnie osiadłej w Słupsku. Zaczęła publikować późno, ale zdążyła sobie jeszcze wyrobić bardzo poważną pozycję ogólnopolską. Jej twórczość dotyczy wyłącznie Kaszubszczyzny i wyłącznie dawnych czasów, sprzed pierwszej i drugiej wojny światowej.
Autorka debiutowala w latach pięćdziesiątych sztukami i skeczami dla scen amatorskich. Ale prawdziwą jej domeną stała się proza, zwłaszcza krótkie, skondensowane opowiadania, publikowane już w latach siedemdziesiątych. Największym jednak dziełem Anny Łajming jest trzytomowa autobiografia, od dzieciństwa do wybuchu II wojny światowej. Autorka spisuje tu zarówno dzieje własne, familijne, jak i wydarzenia w wioskach i miastach pomorskich. To dzieło zarazem osobliwe i chyba wybitne, na swój sposób niepowtarzalne.