Hanka Bielicka

Hanka Bielicka była aktorką teatralną, telewizyjną i kabaretową, a z wykształcenia również romanistką. Znamy ją najbardziej z charakterystycznej chrypki, nieposkromionego słowotoku, poczucia humoru, a także z noszenia imponujących kapeluszy.

Hanka Bielicka - życiorys

Hanka Bielicka, a właściwie Anna Weronika Bielicka, urodziła się 9 listopada 1915 r. w Kononowcach, na terenie dzisiejszej Ukrainy. Po wojnie zamieszkała wraz z rodzicami w Łomży, gdzie spędziła dzieciństwo i wczesną młodość. Na studia wyjechała do Warszawy, gdzie ukończyła romanistykę na Uniwersytecie Warszawskim oraz aktorstwo w Państwowym Instytucie Sztuki Teatralnej. Następnie współpracowała z licznymi teatrami, a także grała w audycji radiowej "Podwieczorek przy mikrofonie" jako Dziunia Pietrusińska.

W 1940 r. mężem Hanki Bielickiej został amant filmowy Jerzy Duszyński. Małżeństwo zakończyło się rozwodem po trzynastu latach. Para nie miała dzieci.

Przez dekady publiczność bawiły słynne monologi Hanki Bielickej, w których w sposób humorystyczny, ciepły i barwny opowiadała o sprawach życia codziennego. Nie poruszała kwestii politycznych. Występując, zawsze wyglądała jak dama, nosząc bogato strojone kapelusze o szerokich rondach.

Charakteryzowała się wielką pogodą ducha i szybkim sposobem mówienia.
Hanka Bielicka zmarła 9 marca 2006 r. w Warszawie, dzień po operacji tętniaka aorty.

Hanka Bielicka - działalność

Hanka Bielicka współpracowała z Teatrem Polskim "Pohulanka" w Wilnie, Teatrem Dramatycznym w Białymstoku, Teatrem Kameralnym w Łodzi oraz Teatrem Współczesnym i Państwowym Teatrem "Syrena" w Warszawie. W 1947 r. miała swój satyryczny debiut w pierwszym powojennym kabarecie - Kabarecie Siedem Kotów, którego założycielami byli Konstanty Ildefons Gałczyński i Marian Eile.

Aktorce poszło na tyle dobrze, że przez następnych dwadzieścia pięć lat miała okazję odgrywać postać Dziuni Pietrusińskiej w audycji radiowej "Podwieczorek przy mikrofonie". Twórca programu Bogdan Brzeziński określił Dziunię jako "paniusię miejsko-wiejską z dość poważnie zmąconym poczuciem własnych korzeni".

Filmografia Hanki Bielickiej obejmuje ponad 20 tytułów, w tym m.in. w "Irena do domu", "Panu Włodyjowskim" i "Ja wam pokażę". Gościła także w serialach takich jak: "Wojna domowa", "Niewiarygodne przygody Marka Piegusa" czy "Badziewiakowie". Ze względu na swój charakterystyczny głos, większą karierę zrobiła w radiu, kabarecie i w teatrze.

Hanka Bielicka otrzymała liczne wyróżnienia, a wśród nich:

• Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski w 1995 r.;
• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski w 1986 r.;
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski w 1979 r.;
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski w 1974 r.;
• Złoty Krzyż Zasługi w 1954 r.;
• Medal 10-lecia Polski Ludowej w 1955 r.;
• Medal 40-lecia Polski Ludowej w 1984 r.;
• Złoty Medal "Zasłużony Kulturze Gloria Artis” w 2005 r.;
• Złota Oznaka Honorowa Towarzystwa Polonia w 1987 r.;
• Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego w 1967 r.;
• Odznaka "Za Zasługi dla Warszawy” w 1965 r.;
• Odznaka "Za zasługi dla województwa łomżyńskiego” w 1994 r.;
• Nagroda Prezesa Rady Ministrów I stopnia w 1979 r.;
• Nagroda "Wiktora” – dla osobowości telewizyjnej w 1986 r.;
• Nagroda "Super Wiktora '2000” – za całokształt twórczości;
• Nagroda "Prometeusza” – za wybitne osiągnięcia estradowe;
• Nagroda Specjalna "Brylantowa Kolia” przyznana podczas uroczystości "Telekamer 2002";
• Honorowa Obywatelka Miasta Łomży.

Hanka Bielicka - książki

"Uśmiech w kapeluszu" Hanki Bielickiej to książka, w której opowiedziała o swoim życiu zawodowym i prywatnym. Pełno jest tam anegdot o środowisku filmowym, teatralnym czy kabaretowym. Wymienia postacie takie jak Jerzy Duszyński, Kazimierz Brusikiewicz, Hanka Ordonówna, Aleksander Zelwerowicz, Jerzy Jurandot, Ludwik Sempoliński czy Danuta Szaflarska.

O życiu i twórczości Hanki Bielickiej napisał także Zbigniew Korpolewski w książce "Umarłam ze śmiechu".