Alejo Carpentier

(1904-1980), wybitny prozaik kubański i muzykolog. Syn francuskiego architekta i rosyjskiej emigrantki. W latach 20. i 30. więziony z powodu walki przeciwko dyktaturze na Kubie. 1928-1939 na emigracji w Paryżu i Wenezueli. Od 1962 attaché kulturalny ambasady kubańskiej w Paryżu, gdzie zmarł. Współzałożyciel czasopisma "Avance". A. Carpentier sięgnął do latynoamerykańskiej kultury tubylczej, uczestnicząc w ruchu egrystycznym , którym zajmował się także francuski nadrealizm. Stał się przedstawicielem tzw. realizmu magicznego, odwołującego się do folkloru oraz mitologii murzyńskiej i indiańskiej. Za najwybitniejszą jego powieść uważana jest "Eksplozja w katedrze" (1962, wydanie polskie 1966) - rozległa panorama historyczna, której akcja rozgrywa się głównie w basenie Morza Karaibskiego w czasach rewolucji francuskiej. Ponadto powieści, m.in.: "Królestwo z tego Świata" (1949, wydanie polskie 1968), "Podróż do źródeł czasu" (1953, wydanie polskie 1963), "Koncert barokowy" (1974, wydanie polskie 1977), opowiadania
"Wojna czasu" (1958, wydanie polskie 1974).