Johann Wolfgang von Goethe

Najwybitniejszy niemiecki poeta okresu Sturm und Drang (burzy i naporu) i klasyki weimarskiej. Myśliciel, uczony i mąż stanu. Twórca o wszechstronnych zainteresowaniach, łączący wyobraźnię poetycką z dociekliwością badacza naukowego.

Studiował prawo w Lipsku i Strasburgu. W trakcie studiów uczęszczał na wykłady z poetyki prowadzone przez Christiana Fürchtegotta Gellertta. W 1770 ukazał się anonimowo jego pierwszy zbiór poezji Annette. Studia przerwała choroba i niezadowolenie ojca z postępów w nauce, dokończył je po wielu problemach i otrzymał licencję prawniczą. Impuls jego twórczości dała znajomość z Johannem Gottfriedem Herderem, który zapoznał go z twórczością Szekspira i opublikowanymi właśnie Pieśniami Osjana. W maju 1772 roku wyjechał do Wetzlar, gdzie poznał Charlotte Buff, pierwowzór postaci Lotty z Cierpień młodego Wertera. W 1775 osiadł w Weimarze. Mieszkał tu aż do śmierci. Związał się z dworem księcia sasko-weimarskiego, został nawet prezydentem Izby Finansów. W latach 1786-88 podróżował po Włoszech. W 1888 poznał Christiane Vulpius, którą w 1806 roku, po 18 latach znajomości pojął za żonę. Był serdecznym przyjaciel Fryderyka Schillera. W 1808 roku Legią Honorową odznaczył go sam Napoleon. Nawet po ślubie prowadził
bogate życie towarzyskie, mając niemal 70 lat oświadczył się 19-letniej Ulrike von Levetzow, która go jednak odrzuciła. Zmarł na skutek zapalenia płuc, przy jego śmierci obecna była synowa Ottilie von Goethe. To ona uporządkowała jego bibliotekę i rękopisy, wraz z synami czuwała też nad spuścizną wielkiego poety.

W 1774 roku opublikował Cierpienia młodego Wertera - powieść epistolarną, która wywołała nie tylko falę samobójstw w całej Europie, ale i modę na zupełnie nowego bohatera literackiego. Dzieło to stało się zarzewiem rodzącego się buntu wobec tradycji oświeceniowej, które po latach zaowocowało romantyzmem. Przez niemal całe dorosłe życie (1773-1832) tworzył dwuczęściową tragedię Faust, która okazała się jego najwybitniejszym dziełem, a dziś uznawana jest za arcydzieło światowej literatury.

Jego dzieła wyróżniające się uniwersalizmem i wszechstronnością problematyki, stanowią kwintesencję niemieckiej myśli humanistycznej.