Jan Kochanowski

Uważany za najwybitniejszego przedstawiciela poezji humanistycznej Śłowiańszczyzny, którego twórczość wpłynęła na rozwój polskiej literatury narodowej (liczne nawiązania od czasów renesansu po dobę współczesną).

Pochodził ze średnio zamożnej szlachty.

Studiował na Akademi Krakowskiej i w Padwie (z przerwami na pobyt w Królewcu), gdzie zdobył pozycję jako poeta łaciński - twórczość łacińską będzie kontynuował równolegle z twórczością w języku polskim. W 1559 roku przebywa w Paryżu, gdzie styka się z Ronsardem i jego grupą poetycką Plejada.

Po podziale ojcowizny (1559) rozpoczyna karierę dworzanina, początkowo wiążąc się z Tarnowskimi (lub Tęczyńskimi), dworem biskupa Filipa Padniewskiego i wojewody lubelskiego Jana Firleja, aby na przełomie 1563/64 zostać jednym z sekretarzy kancelarii królewskiej.

Od 1571 w Czarnolesie z niewielkimi przerwami (w 1574 roku ostatecznie zrywa z dworem). W 1579 roku umiera ukochana córka Urszula, a wkrótce następna, Hanna.

Kochanowski zmarł nagle, przypuszczalnie na zawał serca, w czasie konwokacji w Lublinie, w pogrzebie uczestniczył król Stefan Batory i kanclerz Jan Zamoyski.