Ciemne źródło. Esej o cierpieniu w twórczości Zbigniewa Herberta

Książka - sugestywna, oryginalna, świetnie udokumentowana - należy już do kanonu odczytań poezji Herberta. Twórca, który się z niej wyłania, to poeta fascynujący i ważny nie tylko dlatego, że znając cierpienie, nie poddaje się jego dyktatowi, ale i dlatego, że pozwala mu mówić. Franaszek udowadnia, że głos Herberta wydobywa się z głębi rozpaczy i na wskroś ludzkiej słabości. Nabiera dzięki temu znaczeń egzystencjalnych, bliskich naszemu doświadczeniu, a formuła heroicznej wielkości - tak wyeksponowana przez rozmaitych ornamentatorów poety - komplikuje się i wzbogaca.