Życie w słoiku

Życie w słoiku pokazuje zdumiewającą historię amerykańskich nastolatek, której początkiem jest odszukanie Ireny Sendlerowej, a wspaniałym dramatycznym finałem – „ocalenie ocalającej” przez przypomnienie światu o jej odwadze, nadziei i determinacji oraz wyniesienie do rangi heroicznej postaci w świecie a bohatera narodowego w Polsce. Historia Ireny Sendler stała się inspiracją sztuki teatralnej Życie w słoiku, po raz pierwszy wystawionej w szkole w Kansas. Później grano ją w środkowych stanach USA, w Nowym Jorku, Los Angeles i Montrealu, a wreszcie w Polsce.

Podczas II wojny światowej Irena Sendlerowa wraz z grupą przyjaciół uratowała 2500 żydowskich dzieci od pewnej śmierci w warszawskim getcie. Niewiarygodne, ale w PRL jej heroizm, podobnie jak wielu innych, był pomijany milczeniem i przez 60 lat praktycznie pozostawał nieznany. Aż do czasu, kiedy w 1999 roku amerykańskie licealistki z Uniontown, maleńkiej mieściny w stanie Kansas liczącej zaledwie 270 mieszkańców, natknęły się na notatkę w „U.S. News and World Report”: POLSKA: IRENA SENDLER… przemyciła z getta w bezpieczne miejsca około 2500 żydowskich dzieci, załatwiając im tymczasowo nową tożsamość. Ażeby zapamiętać, kto jest kim, zapisywała ich prawdziwe nazwiska na kartkach papieru, które następnie zakopywała w słoikach w ogrodzie.

Życie w słoiku to także pobudzająca wyobraźnię opowieść o protestanckich uczennicach z Kansas. Każda z nich miała bolesny życiorys i każda na własny sposób łączyła swoje problemy z historią Ireny, która pukała do żydowskich drzwi w getcie warszawskim i – jak sama mówiła – „próbowała namówić matki do oddania swoich dzieci”. Losy zainspirowanych przez Irenę Sendlerową młodych Amerykanek dowodzą, że siła jednej wyjątkowej osoby może spowodować wielkie zmiany w czyimś młodym życiu.