Witold Zalewski

Autor rozpoczynał zbiorem opowiadań Śmiertelni bohaterowie, wydanym w serii"Pisarze Polski Podziemnej" gdyż był partyzantem, powstańcem i ostatecznie jeńcem. A debiutował naprawdę na łamach "Dzwigarów"w 1943 roku.
Zalewski jest, czy może raczej był, uważany za tradycyjnego realistę, nie stosującego szczególniejszych udziwnień. Ale to stwierdzenie jest tylko częściowo prawdziwe. Przecież nawet w obrębie "tradycyjnej" powieści można wiele zrobić - i Zalewski to robi.
A "traducyjny" tok prozy też wcale tak bardzo tradycyjny nie jest. Wprowadza monolog będący strumieniem świadomości, co zresztą miewano mu za złe. Rozszczepia rzeczywistość i innymi sposobami - np. każąc bohaterowi gorączkować i podejmować dyskusję z własnymi zwidami. To znów tych narratorów jest tak wielu, że proza uzyskuje wręcz inną jakość. Pisano niejednokrotnie, że książki Zalewskiego są jak przewód sądowy, jednak bez sędziego i bez wyroku, bo kto właściwie na tym świecie miałby mieć uprawnienia sędziego.