Urszula Kozioł

Studiowała na Uniwersytecie Wrocławskim polonistykę, potem została nauczycielką w liceum w Bystrzycy Kłodzkiej. W roku 1956 powróciła do Wrocławia i w okresie polskiego października współredagowała pismo studentów i młodej inteligencji "Poglądy". Po likwidacji pisma w 1957 roku uczyła w szkołach wrocławskich, była też dyrektorem Wrocławskiego Ośrodka Kultury. Od roku 1971 Urszula Kozioł nieprzerwanie kieruje działem literackim miesięcznika "Odra".

Jako poetka debiutowała w prasie w roku 1953, tomikiem wierszy "Gumowe klocki" - w roku 1957. Jej kolejne tomy poetyckie: "W rytmie korzeni" (1963), "Smuga i promień" (1965), "Lista obecności" (1967), "W rytmie słońc" (1974), "Żalnik"(1989), "Wielka pauza" (1996), "W płynnym stanie" (1998) zostały wysoko ocenione przez krytykę, cieszyły się też powodzeniem u czytelników.

Swoje dzieciństwo i lata dziewczęce Kozioł opisała w pierwszej swojej powieści "Postoje pamięci" (1964). W 1971 opublikowała powieść "Ptaki dla myśli", a w 1984 tom opowiadań "Noli me tangere".

Urszula Kozioł jest od wielu lat autorką ukazującej się w Odrze rubryki felietonowej "Z poczekalni". Wiele umieszczonych tam tekstów ukazało się potem w wydaniach książkowych w nowych kontekstach: "Z poczekalni" (1978), "Osobnego sny i przypowieści" (1966).

Urszula Kozioł jest poetką wysoko cenioną przez krytykę i czytelników nie tylko w Polsce. Jej twórczości poświęcone zostały monografie, a wiersze przełożono na m.in. niemiecki, angielski, amerykański, włoski, serbski, rosyjski, czeski, francuski, hebrajski, węgierski, a nawet hindi.