Antoni Słonimski

Poeta, publicysta, satyryk, krytyk.

Urodził się w Warszawie, gdzie ukończył szkołę Sztuk Pięknych. Jako poeta zadebiutował w 1913. Pierwsze wydanie jego poezji Sonety ukazało się w 1918 roku. W tym samym roku był inicjatorem oraz współzałożycielem kabaretu literackiego Pikador, a w 1920 roku współtwórcą oraz uczestnikiem grupy poetyckiej Skamander.

Od 1924 roku stały współpracownik tygodnika Wiadomości Literackie, gdzie w latach 1927-1939 zamieszczał swoje Kroniki tygodniowe. Ponadto w latach 1926-1934 współpracował z tygodnikiem satyrycznym Cyrulik Warszawski.

W czasie II wojny światowej przebywał w Paryżu i Londynie, gdzie redagował miesięcznik Nowa Polska [1946-1948]. W roku 1951 powrócił na stałe do Warszawy. W latach 1956-1959 był prezesem ZG Związku Literatów Polskich.

Od lat sześćdziesiątych był jednym z organizatorów niezależnej działalności kulturalnej. Sygnatariusz Listu 34 z 14 II 1964 oraz Memoriału 59 w sprawie zmian w konstrukcji. Kilkakrotnie objęty zakazem druku.

Zmarł na skutek obrażeń odniesionych w wypadku samochodowym.