Pola Gojawiczyńska

Autorka była kobietą, po ludzku rzecz biorąc, naprawdę podziwu godną. Wywodziła się z warszawskiej rzemieślniczej biedy. Na dodatek ojciec stolarz (lecz z artystycznymi ambicjami) osierocił ją tak wcześnie, że nie zdążyła skończyć żadnej szkoły. Można sądzić, że i charakter miała niełatwy, i los nie był jej przychylny. Dość, że debiutowała dopiero w 1933 roku.

Gojawiczyńska w swej twórczości przedstawia sam proces życia, codzienne wojowanie, radości i smutki, wysiłek, uwikłania rodzinne - słowem raczej tkankę bycia aniżeli teoretyzowanie na ten temat. Gojawiczyńska traktuje swoje bohaterki ciepło, stara się je zrozumieć i najczęściej usprawiedliwić (rzadko robi coś analogicznego z mężczyznami; żeby znaleźć łaskę w jej oczach, trzeba być zupełnie świętym, wiernym, a nadto umęczonym).