Andrzej Stasiuk

Poeta, prozaik, eseista, dramatopisarz, wydawca. Laureat nagrody Fundacji Kultury (1994), Fundacji im. Kościelskich (1995), im. S. B. Lindego (2002), kilkakrotnie nominowany do literackiej nagrody Nike. W 2005 r. otrzymał Nike za Jadąc do Babadag.

Usunięty kolejno z liceum, technikum i zawodówki. Po półrocznym pobycie w wojsku nie powrócił z przepustki. Skazany za dezercję, przesiedział w więzieniu półtora roku.

Na doświadczeniach więziennych oparte są opowiadania z debiutanckiego zbioru Mury Hebronu (1992). Są to obrazki z życia w celi, zapis nagiej, odczłowieczonej egzystencji w świecie, w którym rządzi siła i chytrość. Drastyczne opisy poniżenia oraz przemocy i zarazem patos połączony z liryzmem, sarkazm i artyzm, wyrafinowanie językowe, umiejętność poetyckiego skrótu - oto cechy całej prozy Stasiuka.

W 1994 r. opublikował tom poezji Wiersze miłosne, a rok później powieść Biały Kruk (sfilmowaną jako Gnoje przez Jerzego Zalewskiego).

Kolejne tomy prozy ugruntowały pozycję Stasiuka. W 1995 r. ukazały się Opowieści galicyjskie - na poły fabularyzowane, na poły reportażowe obrazki z życia mieszkańców podgórskiej prowincji, ze świetnie podpatrzonymi realiami obyczajowymi w dobie transformacji ustrojowej, z wyraźnie zarysowanymi postaciami i perypetiami z ludowej ballady rodem oraz z klimatem, w którym poetycki liryzm sąsiaduje z brutalnością.

Opowiadania umieszczone w tomie Przez rzekę (1996) stanowiły kontynuację tak zamierzonego toku opowiadania i osadzone były w podobnych realiach. Następny tom jego prozy - Dukla (1997) był nominowany do literackiej nagrody Nike'98. Stasiuk jest również autorem autobiografii zatytułowanej Jak zostałem pisarzem, która pokrótce opowiada o całym jego życiu.

W 2000 roku, wspólnie z Jurijem Andruchowyczem, wydał Moją Europę. Dwa eseje o Europie zwanej Środkową, a z Olgą Tokarczuk i Jerzym Pilchem Opowieści wigilijne. Rok 2005 przyniósł sztukę Noc czyli słowiańsko-germańska tragifarsa medyczna, a 2006 - Fado. W 2007 roku opublikował sztukę teatralną Ciemny las i tom prozy Dojczland, a w 2009 roku – sztukę teatralną Czekając na Turka i powieść Taksim. W 2010 roku ukazał się Dziennik pisany później z fotografiami Dariusza Pawelca.

Jego książki są tłumaczone na niemal wszystkie europejskie języki, a także na koreański. Mieszka w Beskidzie Niskim.

Jego manifest literacki: pisać, skreślać, myśleć, patrzeć, słuchać, pisać i skreślać, skreślać, skreślać..