Karl Raimund Popper

Jeden z największych filozofów XX wieku. Z pochodzenia Austriak, po II wojnie światowej osiadł w Wielkiej Brytanii. Od 1949 roku był profesorem logiki i metodologii na Uniwersytecie w Londynie.

Zwolennik krytycznego racjonalizmu, krytyk systemów totalitarnych, obrońca wolności i sprawiedliwości, rzecznik idei społeczeństwa otwartego. Zajmował się metodologią nauk przyrodniczych i społecznych, epistemologią oraz filozofią polityki. Własną teorię wiedzy przeciwstawił poglądom neopozytywistów, chociaż podobnie jak oni był zwolennikiem scjentyzmu. Kwestionował możliwość uprawomocnienia indukcji i twierdził, że metodą nauki jest dedukcja. Dowodził, że podstawą rozwoju nauki jest stawianie bogatych w treść hipotez, które umożliwiają rozwiązywanie problemów. Hipotezy te poddawał krytyce w celu wyeliminowania fałszu. Liczne problemy filozoficzne rozwiązywał wykorzystując swą koncepcję 3 uniwersów: rzeczy i stanów, subiektywnych stanów świadomości oraz zobiektywizowanych wytworów ludzkiego intelektu i wyobraźni.

Nawiązując do biologicznej idei darwinizmu rozwinął ewolucyjną koncepcję wiedzy. W filozofii dziejów zakwestionował istnienie praw historycznego rozwoju, a w konsekwencji możliwość przewidywania biegu historii. Poddał krytyce doktryny totalitarne, jak komunizm czy faszyzm, oraz zasadność rządania ofiar dziś w imię przyszłych, utopijnych celów. Postulował działania eliminujące konkretne zło i prowadzące do ewolucyjnych zmian. Bronił idei wolności i demokracji.