Andrzej Kijowski

Krakowski polonista, uczeń profesora Kazimierza Wyki, należał do sławnej czwórki krytycznej, gdzie obok niego byli Jan Błoński, Ludwik Flaszen i Konstanty Puzyna. Ich zasługi i dokonania dla literatury, polonistyki, i teatru były ogromne.

Kijowski przeniósł się rychło do Warszawy i związał z "Twórczością", której został wierny do końca. Do roku 1968 był w zasadzie prorządowy i prosocjalistyczny. Jeśli nawet nie wszystko, co Kijowski napisał przyjąć trzeba jako objawienie i prawdę absolutną, to nie można mu odmówić błyskotliwej inteligencji, wielkiej pomysłowości i znakomitego pióra.

Jego proza fabularna była bardzo kontrowersyjna, choć nikt nie odmawiał jej zalet. Kijowski nie umikając ani sytuacji społecznych, ani bardzo nawet zawiłych spiętrzeń psychologicznych, ma przecież raczej skłonność do konstrukcji intelektualnych, moralitetowych czy wręcz alegorycznych.

Jeśli w pierwszym okresie twórczości tematem głónym była naiwność, to później zajmie się Kijowski odpowiedzialnością.