Izaak Babel

Prozaik i dramaturg rosyjski.

Urodził się w Odessie, w rodzinie kultuwującej tradycje żydowskie. W dzieciństwie opanował języj hebrajski, poznał Biblię i Talmud. Ze szkoły średniej wyniósł dobrą znajomość języka i literatury francuskiej, która zainspirowała jego pierwsze próby literackie.

Ukończył studia handlowe w Kijowie; w 1915 przeniósł się do Petersburga. Po opublikowaniu pierwszych opowiadań udał się za namową Gorkiego "w swiat", w poszukiwaniu życiowych doświadczeń. W 1917 roku podjął współprace z Czeka. Jednocześnie publikował w petersburskiej gazecie "Nowa żyźń" (zamkniętej w 1918 za opozycyjność wobec bolszewików) szkice i reportaże opisujące okropności codziennego życia w mieście ogarniętym rewolucją.

W 1920 zaciągną się do Armii Konnej Budionnego, był koroespondentem frontowym podczas wojny polsko-bolszewickiej. Namiętna ciekawość życia połączona z dyscypliną w poszukiwaniu własnego stylu uczyniły z Babla wybitnego pisarza.

Posługując się oszczędnym językiem, wykorzystując żargo rosyjsko-żydowski, czerpiąc z ludowej kultury śmiechu, stworzył Babel karnawałowy obraz świata, rządzącego się własnymi prawami. Dochodzą w nim do głosu drzemiące w podświadomości moce, żywiołowa witalność tożsama jest z pędem ku samozagładzie.

W latach trzydziestych Babel praktycznie zamilkł jako pisarz. Deklarując poparcie dla stalinizmu nie potrafił dostosować języka do wymogów socrealizmu. W 1939 roku został aresztowany, w roku następnym rozstrzelany.