Edmund White

Jest uważany za jednego z prekursorów literatury gejowskiej oraz jednego z ojców jej światowego sukcesu. Kiedy zaczynał, mało kto decydował się poruszać tematykę homoseksualizmu na łamach powieści czy opowiadań. "Jako dorastający nastolatek desperacko wypatrywałem tekstów, które mogłyby mnie w jakiś sposób usprawiedliwić lub upewnić w przekonaniu, że nie jestem jedyny" - wspominał potem w jednym z esejów.

Reakcją na brak tego typu literatury było własne pisarstwo. W latach 70. ubiegłego wieku White współtworzył w Nowym Jorku nieformalny klub gejowskich pisarzy o nazwie Violet Quill (Fioletowe Pióro). W kolejnej dekadzie opuścił Stany, by zamieszkać we Francji, gdzie spędził siedem lat. Po powrocie w 1990 roku zaangażował się w walkę z AIDS, chorobą, która pozbawiła go wielu najbliższych przyjaciół.

White lubi prowokować (pod koniec lat 70. wydał "podręcznik" pod tytułem "The Joy of Gay Sex" - "Radość gejowskiego seksu"), a w swojej prozie nie stroni od mocnych, naturalistycznych obrazów seksu, ale przede wszystkim jest bardzo dobrym pisarzem (cenił go m.in. Nabokov). Od 1997 roku pozostaje członkiem Amerykańskiej Akademii Sztuki i Literatury, która piętnaście lat wcześniej nagrodziła go za "Zucha".