Józef Czechowicz

Poeta, publicysta polski.

Jako młody absolwent Seminarium Nauczycielskiego otrzymał pracę w szkole jezuickiej. Pracował też w szkole specjalnej dla dzieci niedorozwiniętych umysłowo w Lublinie, jako nauczyciel, a później kierownik.

Czechowicz szybko jednak zrezygnował z pedagogiki na rzecz literatury. Już kiedy nauczał powstały jego pierwsze liryki, a także utwory prozą.

Poeta nawiązał kontakty z literatami lubelskimi: Konradem Bielskim, Wacławem Gralewskim i - nieco później - Stanisławem Grędzińskim. Przyjaźń i współpraca poetów wydała plon w postaci czasopisma "Reflektor".

Działacz Związku Nauczycielstwa Polskiego, redaktor pism dla dzieci "Płomyk" i "Płomyczek", następnie sekretarz redakcji Pionu oraz pracownik działu literackiego Polskiego Radia. . Wybitny poeta tzw. drugiej awangardy. Jego tomiki poetyckie: Kamień (1927), Dzień jak co dzień (1930), Ballada z tamtej strony (1932), W błyskawicy (1934), Nic więcej (1936), Nuta człowiecza (1939).

Był piewcą sielankowej wsi i prowincji, a jednocześnie wyrazicielem katastrofizmu. Nawiązywał do wizjonerstwa romantyków oraz do symbolizmu.
Jego inspiracją był folklor, zwłaszcza jego muzyczność. Pisywał jednoaktówki i słuchowiska radiowe.

Jako pierwszy tłumaczył T.S. Eliota i J. Joyce'a (fragment Ulissesa).

Zginął w czasie jednego z pierwszych nalotów w dniu 9 września 1939 roku, od bomby niemieckiej. Został pochowany na lubelskim cmentarzu.