August Strindberg

Dramatopisarz, prozaik, eseista, publicysta i poeta szwedzki.

Uznany za jednego z najwybitniejszych pisarzy szwedzkich. Był twórcą nowego języka literackiego i przedstawicielem tzw. nowoczesnego przełomu w literaturze skandynawskiej.

Jako młodzieniec początkowo studiuje medycynę, później pracuje jako nauczyciel domowy i publicysta, aż wreszcie w roku 1874 trafia jako bibliotekarz do Biblioteki Królewskiej w Sztokholmie.

W roku 1872 udaje mu się stworzyć jego pierwsze ważne dzieło pt. Mistrz Olaf poruszające problem szwedzkiej reformacji. W pierwszym okresie jego twórczości głównym tematem staje się obraz społeczeństwa i jego krytyka (np. _ Czerwony pokój, Nowe państwo_).

Od połowy lat 80-tych, zapewne pod wpływem kłopotów osobistych (trzy nieudane małżeństwa) dzieła Strindberga nabierają akcentów antyfeministycznych i dotykają problemu walki płci. Pod wpływem tych nastrojów tworzy naturalistyczne dramaty zawierające głębokie studium psychologiczne postaci. Dzieła te, zwłaszcza Ojciec (1887) i _ Panna Julia_ (1888), przynoszą mu światową sławę. W podobnym duchu w roku 1893 pisze skandalizującą autobiograficzną powieść Spowiedź szaleńca.

Powracającym motywem w tym okresie jest też mezalians, gdyż małżeństwo jego rodziców było potępione przez opinię publiczną (matka Strindberga była wcześniej sprzątaczką u swojego męża). Problem ten został omówiony zwłaszcza w powieści _ Syn służącej_ (1888).

Okres wpływu naturalizmu kończy się poważnym kryzysem psychicznym autora, który opisał w Inferno (1897) i Dzienniku okultystycznym (1977).

Pod koniec lat 90-tych tworzy dramaty historyczne podnoszące kwestie moralne psychologiczne, np.: ErykXIV (1899), Krystyna (1901). Wówczas powstał również jeden z jego najlepszych dramatów Gra snów (1901), na podstawie którego został uznany za prekursora ekspresjonizmu.

Strindberg znany jest również jako autor tomików wierszy, np.: Noce somnambulika (1883), Gra słów i miniatury (1905).