William Szekspir

Za rządów Elżbiety I i Jakuba I był aktorem.

Pochodził z miasteczka Stratford-upon-Avon, w którym spędził również ostatnie lata życia, zdobywszy sławę i majątek.

Od ok. 1590 do 1610 r. przebywał w Londynie. Od 1594 r. był członkiem kompanii Sług Lorda Szambelana, która dysponowała własnym teatrem The Globe, następnie Blackfriars Theatre (po wstąpieniu Jakuba I na tron przyjęła nazwę Sług Królewskich).

Pierwsze pośmiertne wydanie dzieł Szekspira ustaliło ich podział na:

- dramaty z dziejów Anglii (kroniki historyczne), np. tetralogia - Henryk VI (3 części) i Ryszard III (1590-1593, wystawienie polskie 1864)

- dalsze kroniki:

• Ryszard II (1595, wystawienie polskie 1871)
• Henryk IV (2 części, 1596-1598, wystawienie polskie 1882)
• Henryk V (1599) - komedie:
• Stracone zachody miłości (1594, wystawienie polskie 1886)
• Sen nocy letniej (1595, wystawienie polskie 1872)
• Wieczór Trzech Króli (1600, wystawienie polskie 1884)
• Burza (1611, wystawienie polskie 1901) - tragedie:
• Romeo i Julia (1595, wystawienie polskie 1798)
• Hamlet (1601, wystawienie polskie 1797)
• Otello (1604, wystawienie polskie 1801)
• Król Lir (1606, wystawienie polskie 1812)
• Makbet (1606, wystawienie polskie 1812)
• Antoniusz i Kleopatra (1607, wystawienie polskie 1890)

- cykl Sonetów (1609, wydanie polskie 1965) uznany za arcydzieło liryki angielskiej

Twórczość Szekspira, jednego z największych dramaturgów wszech czasów, w XIX w. przeżyła triumfalny renesans, odkryta na nowo przez romantyków. Wykorzystywał wątki zaczerpnięte m.in. z dzieł Seneki Młodszego, Plauta, Plutarcha, średniowiecznych kronik, nowelistyki włoskiego renesansu, przekazów baśniowo-legendowych.

Złamał wszystkie reguły dramatu klasycznego. Ukazywał świat jako mieszaninę elementów tragicznych i komicznych, łącząc wnikliwą obserwację realistyczną z psychologizmem, fantastyką i ponadczasową metaforą losu ludzkiego. Stworzył wizję historii rozumianej jako krwawa, pełna namiętności walka o władzę.