Józef Wittlin

Poeta, powieściopisarz, krytyk, tłumacz.

Studiował filozofię i językoznawstwo na uniwersytecie w Wiedniu. W czasie I wojny światowej służył w Legionie Wschodnim, później w armii austriackiej; po wojnie studiował na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie, a następnie pracował jako nauczyciel szkół średnich. Związany z poznańskim Zdrojem, a od 1920 roku ze Skamandrem. Kierownik literacki Teatru Miejskiego w Łodzi (w latach 1921-24). W 1935 r. otrzymał nagrodę Pen-Clubu za przekład Odysei heksametrem, w 1936 roku otrzymał nagrodę "Wiadomości Literackich" za powieść Sól ziemi, a w 1937 Złoty Wawrzyn PAL. Wybuch wojny zastał go we Francji; przez Portugalię wydostał się do USA. W latach 1941-43 współredaktor "Tygodnika Polskiego". Twórczość bliska pacyfistycznej literaturze lat 20-tych i 30-tych oraz ekspresjonizmowi niemieckiemu. Po II wojnie światowej pozostał na emigracji. Zmarł w Nowym Yorku