Jacek Żakowski

Dziennikarz i publicysta; kierownik Katedry Dziennikarstwa w Collegium Civitas. Pracę dziennikarza zaczynał w tygodniku „Na przełaj” (1980-1981), następnie pracował w Biurze Informacji Prasowej NSZZ „Solidarność” (1981-1983) i pisał do „Tygodnika Powszechnego” i miesięcznika „Powściągliwość i Praca”. Jeden z założycieli i redaktorów „Gazety Wyborczej” (1989), a także współpracownik Radia Zet. W latach 1989-1990 rzecznik prasowy Obywatelskiego Klubu Parlamentarnego. W latach 1991-1992 prezes Polskiej Agencji Informacyjnej. Autor i prowadzący wielu programów radiowych i telewizyjnych („Tok-szok”, „Tok2Szok”, „Tischner czyta katechizm”, „Autograf”, „Tok-tok”, „Rozmowy podsłuchiwane”, „Gość Radia Zet”). Autor lub współautor wielu książek, m.in. Wyzwania (Warszawa 1987; wspólnie z bp. Janem Chrapkiem), Rok 1989 - Bronisław Geremek odpowiada, Jacek Żakowski pyta (Warszawa 1990), Między Panem a Plebanem (Warszawa 1995), Tischner czyta katechizm (Warszawa 1996), PRL dla początkujących (Warszawa 1995; wspólnie z
Jackiem Kuroniem), Mroczne wnętrza - uwięziony Prymas prywatnie (Warszawa 2000), Trwoga i nadzieja (Warszawa 2003), Anty-Tina Rozmowy o lepszym świecie, myśleniu i życiu (Warszawa 2005), Nauczka (Warszawa 2007). Laureat licznych nagród, w tym: nagrody podziemnego SDP (1987), Polskiego PEN Clubu (1988), nagrody Grand Press w kategorii dziennikarza roku (1997) i dwukrotnie statuetki Wiktora.