Shan Sa

Dla zaznaczenia swojej samodzielności zmieniła prawdziwe imię i nazwisko Yan Ni-Ni (oznaczające po chińsku dziewczynkę) na Shan Sa (szum gór), mające wskazywać na jej silną osobowość i dążenie do dojrzałości.

Shan Sa zaczęła pisać już jako dziecko,a jako nastolatka wydała kilka zbiorków poezji. W wieku 12 lat otrzymała pierwszą nagrodę w krajowym konkursie poezji dla dzieci, a w trzy lata później została najmłodszą w historii członkinią Pekińskiego Związku Pisarzy. Była również wiceprzewodniczącą Związku Młodych Pisarzy Mandżurii. W 1988 roku otrzymała nagrodę Srebrny Żagiel przyznawaną przez chińskie Ministerstwo Edukacji. Szkołę średnią ukończyła w Pekinie.

„Po wydarzeniach na placu Tien An Men zdecydowałam się odrodzić" powiedziała. W sierpniu tego samego roku wyjechała do Paryża, na stypendium, które otrzymała od rządu francuskiego. Osiedliła się tam i uczyła się nowego języka. Dwa lata później zdała francuską maturę i następne dwa lata studiowała filozofię na paryskim Uniwersytecie Katolickim.

W latach 1994-1996 była muzą i asystentką malarza Balthusa i mieszkała w Szwajcarii. W tym czasie żona artysty, Setsuko, zapoznawała ją z cywilizacją Japonii. Shan Sa mówi, że każdy wykształcony Chińczyk powinien grać w grę go, grać na cytrze i posiąść sztukę kaligrafii. Sama posiada te umiejętności, a dodatkowo jeszcze włada szpadą.

Młoda pisarka ma już na swoim koncie cztery książki, w tym trzy wyróżnione ważnymi francuskimi nagrodami. W 1997 roku otrzymała najbardziej prestiżowe wyróżnienie, Prix Goncourt, za debiut literacki - Bramę Niebiańskiego Spokoju. W 1999 roku za Cztery życia wierzby dostaje nagrodę Prix Cazes/brasserie Lipp. Trzecia jej książka, Dziewczyna grająca w go, została uhonorowana Prix Goncourt des Lyceens. Swoją pierwszą wystawę malarską Shan Sa zaprezentowała w Paryżu w galerii sztuki nowoczesnej Enrico Navarra. Shan Sa była gościem 49. Międzynarodowych Targów Książki w Warszawie.