Francois Villon

Urodzony w 1431 roku w Paryżu, zmarł około 1463.
"Autentyczny chuligan, złoczyńca i zbrodzień, skazany na śmierć przez powieszenie, ułaskawiony, znów skazany, uwięziony, po czyn ułaskawiony raz jeszcze i wygnany z Paryża, Villon jest bez wątpienia największym poetą całego europejskiego średniowiecza" - Jerzy Lisowski.
Villon pochodzący z ubogiej rodziny otrzymał staranne wykształcenie, był magistrem sztuki wyzwolonej, ale uroki życia półświatka odwiodły go od kariery naukowej czy urzędniczej. Życie wśród przestępców, sutenerów oraz hulanki - złożyły sie na barwną biografię, prawdopodobnie dramatycznie przerwaną (brak wieści o losach Villona po 1463), przetworzoną w cykl poetycki "Wielki testament" (1641), uważany za inicjację nowożytnej poezji francuskiej i szczytowe osiągnięcie liryki średniowiecznej. Villon był przedewszystkim poetą śmierci, przekraczającym jednak horyzont poznawczy jego czasów. Zdecydował o tym nie tylko krąg obserwacji z niższysz sfer, ale połączenie motywu śmieraci z barwnymi, zmysłowymi opisami życia i poczuciem nieuchronnie upływającego czasu. Poezje ta pełna realistycznych obserwacji, satyrycznych komentarzy, dowcipu, afirmacji życia jest zarazem poezją egzystencjalnego lęku, skruchy i niepokoju wobec śmierci.